به وبلاگ من خوش آمدید امید وارم از مطالب دینی مذهبی که حقیر مطالعه وجهت مطالعه شما عزیزان در وب سایت قرار داده ام بهره مند باشید از خداوند ارزوی توفیق تمام مسلمین خصوصا شیعیان علی ع را دارم
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
بلا، رنج و سختي و گرفتاريهايي است که در زندگي و در راه عقيده براي انسان پيش ميآيد. ابتلا، گرفتار شدن به اين محنتها و رنجها است و ثمره آن نوعي آزمايش خلوص و پاک شدن از نيتهاي ناسالم و انگيزههاي غيرالهي است.
غير از مفهوم درد و رنج و گرفتاري، که بايد از آن به خدا پناه برد و از خدا عاقبت طليبد، و غير از معناي آزمون و امتحان، که براي تشخيص ميزان اطاعت و تبعيت و ايمان افراد است، مفهوم عميقتر و عرفانيتري هم دارد و آن عبارت است از دوست داشتن رنج و سختي در راه رضاي دوست و تحمل عاشقانه محنتها و شدايد، براي دست يافتن به قرب الهي.
اينگونه بلا، از سوي خداوند، لطفي به بندگانش محسوب ميشود و تحمل آن نشانه عشق و صدق ايمان عبد نسبت به خدا است و به مفهوم «رضا» و «تسليم» از بعد عرفاني نزديک است.
اگر با ديگرانش بود ميلي چرا جام مرا بشکست ليلي در روايات بسياري، بلا براي دوستان خدا مطرح شده است و از اين ديد، هر که به خدا نزديکتر باشد، محنت و بلاي بيشتري هم خواهد چشيد: هر که در اين بزم مقربتر است جام بلا بيشترش ميدهند
براي برخي که کم ظرفيت و ناخالصاند، بلا و گرفتاري در راه ايمان، آفت است و آنان را از راه حق بيرون ميبرد. اينان کسانياند که حتي دينداريشان با انگيزههاي دنيايي و مادي است. امام حسين عليهالسلام در اشاره به چنين کساني ميفرمايد:
«الناسُ عَبيدُ الدُنيا و الدّين لَعِقٌ عَلي اَلسِنَتِهِم يَحُوطُونَهُ مادَرَّت مَعايِشُهُم فَاِذا مُحِّصُوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّيانُونَ» (1)؛ مردم بنده دنيايند و دين بر زبانشان ميچرخد و تا وقتي زندگيهاشان بر محور دين بگردد، در پي آنند، اما وقتي به وسيله «بلا» آزموده شوند، دينداران اندک ميشوند.
اما عارفان با ايمان، نه تنها از بلا نميگريزند، بلکه آن را نشانه لطف الهي و سبب پاکي روح و جان و تصفيه عملها ميدانند و به خاطر فضيلت و پاداش آن، به استقبالش ميروند. (2)
امام صادق عليهالسلام ميفرمايد: «اِنَّ اللهِ اِذا اَحَبَّ عَبداً غَتَّهُ بِالبَلاءِ» (3)؛ خداوند هر گاه بندهاي را دوست بدارد، او را غرق در بلا ميکند.
در احاديث، اينگونه بلاها، هديهاي از سوي خدا يا ارتقاء درجه نزد پروردگار محسوب شده و شدت ابتلا به تناسب قوت ايمان بيان شده است و از اين رو است كه خداي متعال، حضرت علي عليهالسلام را به بلاها و رنجهايي ويژه مبتلا ساخت که هيچ يک از اولياي خودش را به آن مبتلا نکرده بود. (4)
و صبر بر بلا نيز اجر شهيد دارد. (5)
از اين ديدگاه است که سيدالشهداء عليهالسلام در روز عاشورا در مناجاتي که در آخرين لحظات حيات با خدا دارد، پروردگار را هم به نعمتهاي سرشارش ميستايد، هم به بلاي نيکويش: «سابِغُ النِعمَةِ حَسَنُ البَلاءِ.»( 6)
همچنين روز عاشورا، هنگام آخرين وداع با اهلبيت خويش، ضمن آن که آنان را آماده تحمل بلا و رنج ميسازد (اِستَعِدُّوا لِلبَلاءِ)، فرجام خوشي برايشان بازگو ميکند و ميفرمايد: خداوند، دشمنانتان را با انواع بلاها عذاب ميکند، ولي به شما در مقابل اين بلا و به عوض آن، انواع نعمتها و کرامتها ميبخشد؛ پس شِکوه نکنيد و چيزي بر زبان نياوريد که ارزش شما را بکاهد «و يَعوِّضُکُم عَن هذهِ البَليَّةِ اَنواعَ النِّعمِ و الکَرامَةِ فَلا تَشکُوا و لا تَقُولوا بِاَلسِنَتِکُم ما يَنقُصُ قَدرَ کُم.» (7)
صاحبان همتهاي بلند و عشقهاي پاک به مبدا و معاد، از بلاي الهي با روي خوش استقبال ميکنند و اين گرفتاري را به حساب خدا ميگذارند و از او انتظار پاداش دارند.